5. Transgene plaatgrenzen

Een schoksgewijze verplaatsing van stukken aardkorst (wanneer de wrijving overwonnen wordt) die leidt tot het ontstaan van trillingen. De trillingen verplaatsen zich van de aardbevingshaard (hypocentrum) naar de oppervlakte waar zich de schijnbare haard van de aardbevingen bevindt (het epicentrum).

De dunne buitenste schil van de aarde, die bestaat uit continentale en oceanische korst.

Een gebergte dat ontstaat door een hernieuwde opheffing van een door erosie afgebroken oud plooiingsgebergte. Vaak is de opheffing van de oude gesteenterestanten ongelijk en door verbuiging breuken kunnen horsten en slenken ontstaan.

Kringloopproces van het in elkaar overgaan van sediment, sedimentgesteente, metamorf gesteente en stollingsgesteente.

Grenzen van de platen waaruit de lithosfeer bestaat en die ten opzichte van elkaar bewegen.

Verklaart de bewegingen van de tektonische platen, waaruit de aardkorst bestaat.

Gebergte ontstaan door de combinatie van horizontaal werkende druk die zorgt voor plooiing van gesteentelagen en verticaal werkende krachten (het zoeken naar een drijvend of isostatisch evenwicht) die zorgen voor opheffing. De horizontaal werkende druk is het gevolg van subductie of botsing van continenten.

Een plaatgrens waar stukken oceanische korst of continentale korst langs elkaar bewegen. Op deze plaatsen komen vaak heftige aardbevingen voor, maar weinig vulkanisme.

Alle verschijnselen die te maken hebben met het uittreden van magma bij een uitbarsting.