De driehoekshandel
De Britten hadden een economisch systeem opgezet om zoveel mogelijk winst te behalen. Dit kreeg de naam ‘driehoekshandel’ en wordt gezien als de reden van de opkomst van de wereldeconomie. De driehoekshandel werd in praktijk gebracht door de Royal African Company (RAC). De RAC werd in 1660 opgericht en hield zich tot en met het begin van de 18e eeuw bezig met de driehoekshandel.
De driehoekshandel was een samenwerking tussen drie belanghebbers:
1. Groot-Brittannië. Groot-Brittannië leverde wapens en munitie aan West-Afrikaanse slaveneigenaren.
2. Slaveneigenaren. Zij leverden in ruil voor Britse wapens, tot slaaf gemaakte mensen aan de plantagehouders in de kolonies in Amerika.
3. Amerikaanse kolonisten. Zij exporteerden producten als suiker, katoen en tabak naar Groot-Brittannië en andere Europese landen. De driehoekshandel is een constante handelsstroom tussen die drie partijen.
Handelskapitalisme
Dit was een zeer winstgevend systeem voor het Britse rijk, aangezien de tot slaaf gemaakte mensen heel goedkoop werk leverden. Door de samenwerking van de Europese, Afrikaanse en Amerikaanse landen kwam er een wereldeconomie op. Deze wereldeconomie was gericht op overzeese handel van kooplieden, met de insteek om zoveel mogelijk winst te maken. Een ander woord hiervoor is ‘handelskapitalisme’.
Trans-Atlantische slavenhandel
De Britten hadden twee soorten koloniën: vestigingskoloniën en plantagekoloniën. De plantagekolonie was lucratiever dan de vestigingskolonie. Plantagekoloniën maakten meer gebruik van tot slaaf gemaakte mensen, overgekomen vanuit Afrika. De plantage-eigenaren hadden namelijk mensen nodig die hun landgoederen konden verbouwen. Hierdoor was er veel vraag naar sterke mannen en vrouwen uit Afrika. De handel in slaven die hieruit ontstond wordt de trans-Atlantische slavenhandel genoemd.
Abolitionisme
Toch waren er in de loop der tijd veel mensen die het niet eens waren met de slavernij. Vanaf het einde van de 18e eeuw kwam in Engeland het abolitionisme op. Dit was een stroming die zich verzette tegen de slavernij en opkwam voor de tot slaaf gemaakte mensen. Aanhangers van het abolitionisme vonden dat slaafgemaakte mensen gelijk waren aan andere mensen. Door het abolitionisme werd in 1807 in het Britse rijk een verbod op slavenhandel ingesteld. De slavernij zelf was nog niet verboden. Toch betekende het verbod op slavenhandel dat de plantagekoloniën Barbados en Jamaica niet meer winstgevend konden zijn. Het leidde tot een economische neergang van deze koloniën. In 1833 werd het verbod op slavernij uitgebreid in grotere delen van het Britse koloniale rijk. Toch zou pas in 1865 de slavernij in de Verenigde Staten helemaal afgeschaft worden.
Onafhankelijkheidsoorlog van de Verenigde Staten
In de loop van de 18e eeuw begon de Britse regering zich meer te bemoeien met de koloniën in Noord-Amerika. De reden hiervoor was dat de kolonisten niet genoeg geld hadden bijgedragen aan de Zevenjarige Oorlog (1756-1763), volgens de Britse regering. Hierdoor werden er twee nieuwe financiële maatregelen getroffen door de Britse regering:
1. De eerste was dat de handelaren uit de kolonies verplicht producten moesten importeren van Britse handelaren.
2. En de tweede maatregel die getroffen werd door de Britse regering tegenover de kolonisten, was het invoeren van extra belastingen.
De kolonisten waren natuurlijk niet blij met de nieuwe maatregelen van de Britse regering. De voornaamste reden daarvoor was dat de kolonialisten belasting moesten betalen, maar daarentegen hadden ze vrijwel niks te zeggen over op welke manier de kolonie bestuurd werd. Dit kwam door het feit dat de kolonisten nauwelijks waren vertegenwoordigd in het Britse parlement. De onevenredige vertegenwoordig in het Britse parlement leidde ertoe dat de kolonisten een bekende slogan bedachten. De slogan luidde ‘No taxation without representation’. Dit hield in dat de kolonisten weigerden belasting af te staan als ze niet werden vertegenwoordigd in het Britse parlement.
Boston Tea Party
De vlam was nu echt in de pan geslagen, want ook de eerste financiële maatregel die werd getroffen door de Britse regering werd niet doorgevoerd door de kolonialisten. Deze maatregel was dat de handelaren en kooplieden uit de kolonie verplicht producten moesten kopen uit Engeland. In 1773 mochten de kolonisten alleen nog maar thee kopen van de Britse thee maatschappij. Maar dit was zonder succes voor de Britten. Amerikaanse kolonisten uit Bosten gooiden namelijk uit protest kisten met geïmporteerde thee uit Groot-Brittannië weer terug de zee in. Dit protest staat bekend als de ‘Boston tea party’.
Onafhankelijkheid
Twee jaar na de Boston tea party in 1775 brak de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog uit. Hierin stonden Groot-Brittannië en de 13 koloniën recht tegen over elkaar. Al vrij snel na de uitbraak van de oorlog verklaarden de kolonisten van Amerika zich onafhankelijk van Groot-Brittannië. Dit was op 4 juli 1776. De onafhankelijkheidsverklaring was het begin van een onafhankelijke federale staat, genaamd de Verenigde Staten van Amerika. Na een uitputtende, 8 jaar durende oorlog was in 1783 de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog voorbij. De kolonisten hadden gewonnen. Een verdrag werd opgesteld, genaamd de Vrede van Parijs. Hierin stond dat Groot-Brittannië afstand deed van haar kolonies en de Verenigde Staten nu formeel werd erkend door de Britten.
Verlicht denken
Ondertussen was er in de loop van de 18e eeuw in Europa een nieuwe intellectuele beweging ontstaan. Deze beweging kenmerkte zich door te vertrouwen op rationeel denken. Dit gaat ervan uit dat alleen door eigen menselijke verstand te gebruiken zinvolle kennis ontstaat. Door gewoon logisch na te denken en je verstand te gebruiken, is het mogelijk om problemen oplossen. Deze stroming wordt de verlichting genoemd.
De verlichting had invloed op de kolonialisten. Ze gingen na denken over hoe de samenleving er nou eigenlijk uit zou moeten zien. Dit had invloed op de grondwet die werd opgesteld in 1787 in Amerika. Drie belangrijke verlichtte ideeën die de grondwet van de Verenigde Staten hebben vormgegeven zijn: trias politica, het idee van volkssoevereiniteit en het idee van natuurlijke rechten
Trias politica
De trias politica is een theorie over hoe een staat het eerlijkst kan functioneren. Volgens deze theorie moeten er drie (trias) verschillende machten zijn:
1. De uitvoerende macht – bijvoorbeeld een president
2. De wetgevende macht – het congres
3. De rechtsprekende macht – het hooggerechtshof
Deze drie machten zijn van elkaar gescheiden en controleren elkaar. Zo wordt de vrijheid van de burger vergroot en kunnen de machthebbers geen alleenheersers worden.
Volkssoevereiniteit en natuurlijke rechten
Volkssoevereiniteit houdt in dat het volk de meeste macht heeft. Het is alleen maar mogelijk voor personen om te regeren als het volk hiervoor toestemming heeft gegeven. Het derde en laatste verlichte idee was het idee van natuurlijke rechten. Dit komt erop neer dat iedereen geboren is met bepaalde universele rechten en dus gelijk is.
Tenslotte werd de grondwet van de Verenigde Staten gekenmerkt door de individuele vrijheid die de afzonderlijke staten kregen. Elke staat mag haar eigen onderwijs, handhaving, rechtspraak en verkeersregels handhaven en inrichten. De taak van de federale regering is beslissingen nemen over de buitenlandse politiek en het economisch beleid van de Verenigde Staten. De federale regering is de overkoepelende regering van de VS.
