2. Witte bloedcellen

Lichaamsvreemde stof of cel die zorgt voor de vorming van antistoffen.

Antistof tegen het resusantigeen/de resusfactor.

Plasma-eiwit (= immunoglobuline) die antigenen bindt.

Weefsel in de beenderen van gewervelden. Er bestaat rood en wit(geel) beenmerg. Uit het rode ontstaan rode en witte bloedcellen.

Type lymfocyt, die o.a. in het beenmerg geproduceerd wordt. Een B-lymfocyt produceert antistoffen.

Deel van de specifieke afweer bedoeld om ziekteverwekkers te vernietigen in besmette lichaamscellen.

Insluiten en verteren van ziekteverwekkers door fagocyten (macrofagen en granulocyten).

Bepaald type witte bloedcel die aan fagocytose kan doen.

Bepaald type witte bloedcellen. Lymfocyten hebben een grote kern. (zijn diverse soorten lymfocyten).

Grote witte bloedcel, die fagocyteert.

Afweer gericht tegen 1 type ziekteverwekker.

Orgaan dat betrokken is bij de specifieke afweer.

Witte bloedcel die in de thymus uit voorlopercellen ontwikkelt. Een T-lymfocyten is betrokken bij afweerreacties.